Turizam i turistička infrastruktura na području opštine Stanari trenutno su u razvoju i ovo je oblast kojoj treba da se posveti posebna pažnja. Tokom prethodnog perioda ulaganja u ovaj sektor bila su skromna ili skoro nikakva jer je područje bilo u sastavu Grada Doboja.

Nakon osnivanja opštine Stanari 2014., rukovodstvo je prepoznalo potrebu stvaranja i unapređenja turističke ponude i u skladu s tim formirana je Javna ustanova „Sportsko –turistička organizacija opštine Stanari“.

Zbog prirodnog bogatstva i karakteristika ovog dijela Republike Srpske, Stanari su područje koje je pogodno za razvoj seoskog, sportsko-rekreativnog, lovno-ribolovnog i kulturno-manifestacijskog turizma. Opština je bogata i starim kopovima i postrojenjima pa je idealno tlo za  ”rudarski” turizam.

Vjerski turizam
Vjerski turizam

Na području opštine Stanari nalaze se sjedišta tri parohije Stanarska, Osredačka i Cerovička, tako da ove prostore krasi i veliki broj vjerskih objekata.

U samom centru opštine smješten je najraskošniji vjerski objekat, Spomen-hram Vaskrsenja Hristovog. Kupole ovog hrama dominiraju prostorom centra opštine i gotovo je nemoguće ne primjetiti ovu građevinu prolazeći kroz Stanare. Hram pripada Eparhiji zvorničko-tuzlanskoj Srpske pravoslavne crkve.

Osvještanje zemljišta i postavljanje krsta, na mjesto izgradnje spomen hrama Vaskrsenja Hristovog u Stanarima, za 250 stradalih boraca je obavljeno na Vaskrs, a gradnja je počela 22. novembra 2010. godine. Temelje je osvještao 1. maja 2011. episkop zvorničko- tuzlanski Vasilije Kačavenda.

Episkop zvorničko-tuzlanski Hrizostom Jević je 10. oktobra 2014. godine osvještao krstove za pet kupola i 19. aprila 2015. godine nova zvona.

Hram Vaskrsenja Hristovog u Stanarima je 5. avgusta 2018. godine osvještao episkop zvorničko-tuzlanski Fotije Sladojević uz sasluženje episkopa gornjokarlovačkog Gerasima Popovića, bihaćko-petrovačkog Sergija Karanovića, osječkopoljskog i baranjskog Heruvima Đermanovića i sveštenstvo arhijerejskog namjesništva dobojskog.

Najstarija crkva na prostoru opštine Stanari, Hram Svetih apostola Petra i Pavla nalazi se u Cerovici. Sama izgradnja hrama počela je daleke 1891. godine, a danas se po svojoj spoljašnjoj arhitekturi znatno razlikuje od ostalih vjerskih objekata u Stanarima. Hram je oštećen u dva navrata i to tokom Drugog svjetskog rata, a potom i tokom odbrameno-otadžbinskog rata 1995. godine. Nakon obnove, hram je 13. avgusta 2000. činom obnovljenja osveštao episkop zvorničko-tuzlanski Vasilije Kačavenda. Hram je živopisao Nikola Đurović iz Kosjerića.

U posjedu hrama nalaze se tri svetinje: ikona sa česticom moštiju Sveta Matrona Moskovska, kopija ikone Presvete Bogorodice „Pomoć nesrećnima” i časni krst donesen iz Jerusalima.

Sjedište Stanarske parohije je Hram Svete Petke koji je smješten na uzvišenju iznad naselja Stanari, odnosno sadašnje MZ Stanari Centar. Izgradnja ovog hrama počela je 1924. godine, a završen je 1936. godine kada je i osveštan. Tokom Drugog svjetskog rata hram je znatno oštećen, a svoje obnavljanje dugo je čekao. Dolazak prote Riste Krivokapića sve je promijenio. Iako je imao velikih problema sa tadašnjim komunističkim režimom, on nije odustajao i 1954. godine hram je obnovljen. Druga, generalna obnova hrama izvršena je u periodu od 1984. do 1987. godine.

Zavičajni muzej Gojakovac
Zavičajni muzej Gojakovac

Zavičajni muzej Gojakovac u Cerovici osnovala je i stalnu postavku realizovala Parohija cerovička, na čelu sa sveštenikom protojerejem-stavroforom Miroslavom Živkovićem, a uz blagoslov Episkopa zvorničko-tuzlanskog, Njegovog Preosveštenstva Gospodina Hrizostoma.

Proto Miroslav je kroz dvije decenija duhovnog rada u ovom selu bio na još jednoj misiji. Predano je čuvao i sabirao znamenja iz njegove kulturno-istorijske prošlosti.

Po završetku odbrambeno-otadžbinskog rata, vidno oštećen objekat stare osnovne škole izgrađene 1897. godine u vlasništvu crkveno-školske opštine u Gojakovcu vraćen u nadležnost parohiji cerovičkoj. Tada je narod ovog kraja izrazio želju da se objekat preuredi u Svetosavski dom.

Rodilo je to nove ideje. Potkrovlje objekata pokazalo se kao idealan prostor proto Miroslav predstavio viziju za osnivanje ovog muzeja. Ideja je naišla na odlične reakcije, pa su se svi uključili. Godine sakupljanja materijalnih tragova kulturne baštine cerovičkog kraja, uz svesrdnu pomoć i podršku mještana i stručnih saradnika,  urodile su plodom i konačno se stiglo do realizacije stalne postavke u maju 2014. godine.

Cerovačka pećina
Cerovačka pećina

Cerovička ili Vukovića pećina, kako je zovu lokalni stanovnici, je stručnoj javnosti postala poznata godine. Naime, tada je tokom rekognosciranja zapadnog dijela opštine Doboj, prilikom obilaska sela Cerovice otkriven pećinski objekat, koji je do tada bio nepoznat u stručnoj javnosti.

Pećina je smještena u južnom dijelu opštine Stanari i  vazdušnom linijom je od eponimnog pećinskog staništa Rastuša kod Teslića udaljena pet kilometara. Pećina se nalazi na jednoj od dugih brdskih kosa koje prate teren istok-zapad, usječena u sjeverni dio ove brdske kose.

Do lokacije se dolazi strmom stazom, dok je plato ispred pećine jako mali. Sjeverno od pećine teren ponire u provaliju, ispod koje se nalazi aktivan izvor. Ulaz je danas visine 1 m, a širine 1.5 m sa oštrim nagibom terena prema unutrašnjosti.

Ulazna dvorana pećine je dijelom pokrivena obrušenim kamenjem sa stropa, dok je drugi dio pod pećinskim sedimentima, mahom sastavljenog od glinovitog tla i sitnijih stijena, nastalih procesom kalcifikacije.  Pećina je stalno vlažna zbog konstantnog kapanja vode s stropa i niske temperature koja nikad ne prelazi 15°C.  Južno od glavne dvorane vodi dugi usječeni koridor, koji se na svom kraju grana u manje kanalne pećinske sisteme, koji nisu istraženi do kraja.

Izdvojila se ova pećina i raznolikom keramičkom materijalu koji je pronađen u raznim dijelovima, a posebno u ćoškovima.  Prikupljeni materijal za sada ukazuje da se radi o lokalitetu kasnog bronzanog doba, s mogućim tragovima iz  još dalje prošlosti. Keramika ja kvalitetne proizvodnje, rađena rukom s tragovima glačanja.

Pećinska staništa sa tragovima ljudskih aktivnosti su izuzetno rijetka na sjeveru Bosne. Značaj Cerovičke pećine je time još veći jer ovaj lokalitet predstavlja jedinstvenu priliku za naučno istraživanje naselja i naseljenosti ove oblasti u kasnoj predistoriji.

Lov
Lov

Zbog svojih geografskih karakteristika područje opštine Stanari je veoma pogodno za lov visoke, niske i pernate divljači. Lovište na teritoriji opštine obiluje viskom divljači, a najviše su zastupljeni srna i divlja svinja. Pored njih, dosta su rasprostranjeni obični (evropski) zec, ali i štetočine kao što su kuna bjelica i riđa lisica. Od pernate divljači najviše su zastupljeni fazan, divlja patka, divlja guska i golub grivnjaš.

Ova raznovrsnost životinjskih vrsta proističe iz toga jer se dijelom teritorije opštine Stanari prostire Krnjin, koji svojom visinom ulazi u kategoriju brda, ali se često naziva niskom planinom zbog svoje prostranosti. Dugačak je gotovo 30 km, a prosječno širok između 5 i 10 km. Cijelo područje Krnjina je nisko pobrđe sa razmjerno vrlo širokim dolinama rječica i potoka, posebno Ilove i Ostružnje.

Na teritoriji opštine Stanari egzistira Lovačko udruženje “Srndać” Stanari koje trenutno broji preko 200 aktivnih članova koji su raspoređeni u osam lovačkih sekcija i to: Stanari, Raškovci, Jelanjska, Brestovo, Dragalovci, Osredak, Ostružnja Donja i Cerovica.

Ribolov
Ribolov

Opština Stanari se nalazi u slivu rijeke Ukrine, a kroz teritoriju opštine protiču rijeka Radnja i rječica Ostružnja, te Ilova, koja predstavlja prirodnu granicu između opština Stanari i Derventa.

Rijeke Radnja i Ilova, te rječica Ostružnja su bogate su vrstama ribe kao što su klijen/klen i bjelica/bjelka. Ukrina je, sa druge strane, dosta bogatija riječnim fondom, pa su zastupljeni škobalj, plotica, mrena, šaran, štuka i som.

Ribolovci sa područja opštine Stanari okupljeni su u Sportsko ribolovno društvo „Škobalj“ Stanari koje broji više od 50 članova.